Bir deve gördüm. Hörgücünde şöyle bir yazı vardı:

“Şiirde manasızlık meselesi…”

Sordum:

Ne bu yahu?

Dediler:

Bu hakikatte bir piredir; yedirdiler, içirdiler, deve oldu!

 

Bir pire gördüm. Konduğu yatak çarşafında şöyle bir yazı vardı:

“Münekkidi olmayan Türk Edebiyatı meselesi…”

Sordum:

Ne bu yahu?

Dediler:

Bu hakikatte bir devedir; yedirmediler içirmediler, pire oldu!

 

Bütün develerimiz pire, bütün pirelerimiz deve oluyor. Fani siyaset tekerlemesi deve, ebedi cemiyet davası pire… Dallarda kötülük hikâyesi deve, köklerde ahlak telakkisi pire… Salonda madde ve inkâr kahkahası deve, tavan arasında ruh ve iman hıçkırığı pire…

Laf deve, akıl pire… Dedikodu deve, sohbet pire…  Münakaşa deve, hakikat pire… Gözbağcılık deve, ilim pire… Açıkgözlük deve, liyakat pire… Heyezan deve, san’at pire…

 

İşte size develerin devesi:

“Allah uzun ömürler versin efendim!”

Ve işte size pirelerin piresi:

“Allah akıllar versin efendim!”

 

Haydi gözlerini yum; ve dümdüz bir satıh üzerinde makasvari iki yol tasarla! Yolların birinden develer, öbüründen pireler geçsin! Ne görüyorsun? Develeri cüceler, pireleri devler güdüyor, değil mi?

İşte manzaramız!...

 

Necip Fazıl Kısakürek
Büyük Doğu – 8 Şubat 1946